bunu,yanmış evden
(bunu bilme)
kıvrılan ve ağrıyan gökten
(bu yanılgı)
devrilen ve seyiren yüzden
(hala dönüyor)
çöpteki bebekten
(bunu sorma)
karanlıkta dev çınardan
(bu huzur veren)
bozulmuş kuş yuvasından
(bunu hatırlatma)
Uslu Eymen'den
daha fazla düşündüm.
Orasında, kafesinde
savrularak
bir yalan gibi
hiç olmayı.
Ve o
beni bulmamı sağlıyor
Beni oraya götürüyor
Durup elimden tutuyor
Sonunda evimde hissetmem için
Beni oraya götürüyor
Uzaktan bir yaprağa benziyorum
Ve o ılık, tozlu bir rüzgar
Beni oraya götürüyor
Orasında, kafesinde
savrularak
bir yalan gibi
hiç olmaya.
Kayıt Tarihi : 8.12.2019 02:47:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!