Bunları Sana Niye Yazıyorum ki? (1)

sana şiirler yazıyorum ya özlemim hafiflesin diye
sanki… sanki daha mı çoğalıyor ne?
takvimleri üzerime kilitleyip gideli 17 ay oldu
dile kolay
komşularda işkillenmeye başlamıştır
evden çıkmak gelmiyor ki içimden
Asuman teyze meraklıdır bilirsin,
korkuyor ya asansörde kalmaktan,
onca kiloya rağmen
onca katı inileye tısılaya çıkıyor hala.
benim kapımın önünde soluklanıyor güya.
kapıyı çalıp hatrımı sormak geçmiyor değil içinden hani,
ama hep erteliyor benim gibi
gitmeye karar verdiğin günden beri konuşmuyorum kendimle
sanki beni de aldın giderken
ancak, eğer öyleyse ne işim var benim burada tek başıma
çıkamıyorum işin içinden
belki de bundandır kendime yetemeyişim
hep yarım kalan yanlarımın yanması bundandır belki de
galiba insan sevdiğine yakın olunca ondan uzaklaşıyor
ve ne kadar uzak kalırsa o kadar yakınlaşıyor
yeniden geleceğine dair bir umut olmasa içimde
zaman da yitirecek anlamını her şey gibi
gelmeyeceğini bilmek umudumu yitirmeme yetmiyor
belki de işime gelmiyordur bilmiyorum

sensizliğin 18. ayından gün satın alıyor yalnızlığım yok pahasına
aylardan haziran
sallanıyor ama Salı değil bugün günlerden
yine aynı saate akşam oluyor yüreğimde.
aynı yağmurlarla ıslanıyor geceye çöken hüzün
unutmak istedikçe aklıma geliyorsun
aklıma geldikçe unutuyorum seni unutmak istediğimi
yine kaldığın yerden devam ediyorsun
ruhumun semalarında pervasızca uçup başımı döndürmeye
kanatlarında sevdamı taşıyor, bilmiyorsun

bir şarkı çalıyor rüzgar
biraz soğuk biraz da ıslak
üstüme alınsam üşüyeceğim biliyorum
oysa nar çiçekleri gibi yanıyor yüreğim
iklimlerden yeşil mevsim ne bilmiyorum
ne fark eder ki
sen gittiğin günden beri
güzü yaşıyorum

belki abartıyorumdur
belki de böylesi daha iyi olmuştur

yanlış anlama ne olur basite almıyorum sensizliği
sadece, basit bir Türkçe ile anlatmaya çalışıyorum…