Bunlar Yoktu Şiiri - İsmet Aci

Bir sabahı, Eylül sabahı,
Avuçlarına yakalanmış,
Miniktim.
Ben Öğretmeninim diyerek,
Okşayışından tomurcuklandım,
Bahçende çiçektim.
Gelecekle ilgili düşüncelerini,
Düşlerimle paylaştın,
Sonra birden senleştim.
Yarın diyordun her sabah, çocuklar yarın,
Aydınlık günlerde olacağız,
Kemalleştim.
Bekçisiyiz bu yurdun,
Bütün Cumhuriyetin derken,
Sahiplendim.
Ey benim öğretmenim.
Dünüm, yarınım, her şeyim
Gör ne hallerdeyim.
Neyse güvendiğimiz,
Sen, ben, hepimiz,
Sahipsizleştim.
Geldiler birileri,
Yaktılar öyküleri,
Değiştirdiler yüzleri,
Ne kadarda,
Kimliksizleştim.
Bunlar yoktu, anlatırken bana dünyayı,
Gel yeniden bir Eylül sabahı,
Avuçların da yakanmış olayım.
Yeter ki senin dediklerin olsun,
Ben hep çocuk kalayım, Öğretmenim.