İncinmesin diye tek, zalim fırtınalara oldum set.
Büyüttüm çıyanların, yılanların, kaçkın tilkilerin,
Bir tek başkasının emeğine göz dikenlerin içinde.
Serseri serkeş, et oburlara dolaştı etimi verdim.
Yanımda durmadı belim, yıkılmadım ayaktayım.
Sizler vardınız yavrular, meltemden esirgediğim.
Kala kaldım işte zor, en çokta düştünüz tuzağa.
Önemi yoktu benim bedenimin düşmeseydiniz.
Düdüğünü öttürenlere bir bakın, neredesiniz.
Vaatleri özgürlük çıkarsanız yola onlara köle.
Emeğine konmak, elleri her daim haramda, kirde.
Etrafını zayıflatmak köklerinden etmek maharetleri.
Bundan daha büyük bela bulur, daim kendilerini.
İnsaf, merhamet düşmemiş taştan kalplerine.
Yiyip bitiriyor içlerini, yok meymenet köklerinde.
O egolarını sergilerken görürsün onları kasılarak.
Bunu bil küçücük ruhlarını gizlemektir maksatları.
Kenan Gezici 24/09/2025
Kayıt Tarihi : 24.9.2025 14:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!