Bundan Sonra Gelme

Ey! gözleri buğulu,
yüreği hüzün dolu güzel...
Bu son şiirim olsun
yüreğimden kağıtlara dökülen..
Uzanma!!..
Bırak boş kalsın ellerim..
Sevdamı anlamadın,
dağları devirdin yüreğime..
Bundan sonra gelme!!..
Bundan sonra çıkma yoluma..
Gözlerim görmesin,
yüreğim unutsun..
Ellerini..
Gözlerini..
Ve içinde sen olan herşeyi...
Allahın aşkına git!!..
Bundan böyle,
bundan böyle kalemim yazmasın seni..

Sen bilmezdin..
Öyle bir yerin vardıki yüreğimde..
Ben bile erişemiyor,
ben bile dokunamıyordum sana..
Herşeye rağmen sevmiştim..
Herşeyimle senindim..
Anlamadın beni..
Biliyorum..
Şimdi sana son defa sorsam,
yine cevapsız kalacak sorularım..
Boşver..
Eğrisiyle, doğrusuyla..
Yalanı ve yalnışıyla,
mazide kalsın bu sevda..
Sen gönlüne yakışanı bul..
Taşıyamazsın..
Çünkü benim sevdam:
benim sevdam ağır gelir sana..

Ne kadar sürer, yada ne kadar
daha devam eder bilemem..
Belki bir günde biter,
belkide bir ömür sürer..
Elbet bir gün unuturum..
Elbet bir gün,
adın düşer dilimden..
Bütün benliğimle severken seni:
okyanusun ortasında,
bir damla suya hasret bıraktın beni..
Bundan sonra gelme!..
Bundan çıkma yoluma..
Varsın payıma hasret düşşün..
Yeterki sen uğrama..
Yeterki yolun geçmesin,
yeterki adımların düşmesin sol yanıma..