Ve bir bir gider herkes,
Kendi kendime aynalara çatarım,
Kızarım bu sıfata, kızarım ağlayarak,
Her gün bir aynada, yüzümü dağıtırım.
Yalnızımdır, bir sokak köpeği kadar,
Üşüsem ne, ağlasam ne, ölsem ne,
Kimin umurunda olurum bundan sonra,
Kim ağıt yakar ardımdan annem olmasa.
Bazen patlarım, sığdıramam dünyayı içime,
Bazen gülerim yüreğim kan ağlarken bile,
Bazen de kaybolurum, kimsesizliklerde,
Bundan sonra sevsem ne, sevilsem ne…
Kayıt Tarihi : 26.3.2008 14:42:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ersin Çakmak](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/03/26/bundan-sonra-44.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!