Bunca Kanadığım Yetmez mi Daha

Zırvalamak istiyorum yine
Olabildiğince saçmalamak
Söküp atabilmeliyim kalbimdeki huzursuzluğu
Dünyada her şey emanetken
Emanete ihanet etmek neden
Neden kalp kırmak
Neden kendimi bu kadar suçlu hissedişim
Melankoli mi mazoşizmin dorukları mı
Sevinçle coşkuyla koşarken bu tökezlemek neden
Suçlu muyum, değilim
O halde neden kendimi bu kadar kötü hissetmem…

Hiç bir zaman beceremedim bu insan ilişkilerini
Kimine ya çok güvendim
Ve darbeleri hep onlardan yedim
Kimisine dilim dönmedi
Bir şeyler tuttu işte söyleyemedim
Güneşi kovalamak mı kaderim
Neden her güzel şeye geç kalışım
Ben neden yaşamasını öğrenemedim…

Mutlu olmak bu kadar mı zor
Umutla bakmak yarınlara neden imkansız
Neden her yaptığım yüzüme gözüme bulaşır
Bu kadar mı sakarım bu kadar mı işe yaramaz…

Bir günde sordun mu derdin ne
Neden bunca isyanın
Neden dünyayı yüklenmiş omuzların
Neden hep bir yanın yarım bir yanın eksik
Neden dünyaya boş vermişliğin
Nedir o sahte gülüşlerinin ardına gizlediğin
Neden hep bir maskeyle yaşıyorsun yeryüzünde
Göğsünde yanan cehennem ateşi midir
Bir güle bir güneşe neden bu kadar hasretsin
Bu kadar mı susadın sevgiye
Kim kırdı gönlünü böyle
Kim yıktı hayallerini
Kim çaldı hedeflerini
Boğulur gibisin dipte nedensiz
Neden her hareketin beceriksizce
Yaşamak bu kadar mı zor
Ya da neden zorlaştırıyorsun her şeyi nedensiz
Sordun mu bir kez olsun

Hangi şarkıları severim
Hangi şiirleri hangi yazarları okurum
Zevklerim neler, hobilerim neler
Hangi yemekleri severim
Hangi renk en sevdiğim
Uğurlu rakamım ne
Hangisidir en sevdiğim çiçek
Hayalim ne
Arzularım isteklerim ne
Neden bu aylaklık
Yoksa insan kimliğimden mi sıyrıldım
Sordun mu bir kez neden bunca isyanım
Nedendir sonsuz suskunluğum
Ya da neden durmadan yazıyorum
Konuşmayı mı beceremiyorum anlatmayı mı
Yoksa ben adam gibi sohbet etmesini mi bilmiyorum
Sordun mu bir kez bunca şeyin nedeni ne
Korkuyorsun belki de sonsuz sukutla karşılaşmaktan
Yeter mi, yeterince saçmaladım mı..?

Acılarla dolmuş
Her gün ölmekten yorulmuş
Her seferinde acıyan bir gözle karşılaşmaktan
Her sözün ardında kendime bir mesaj çıkarmaktan yoruldum
Bıktım usandım içime içime kanamaktan
Mazide yaptığım hataların bedelini her gün yaşamaktan
Mutlu gördüğüm her insana imrenerek bakmaktan
Şizofrenice hayaller içinde yaşamaktan yoruldum
Bunca kanadığım yetmez mi daha…

© Seyyid Burhaneddin Kekeç
24 – 07 – 2017
02 : 45