Bunca Şiiri - Sinan Yemişli 2

Bunca şiir bunca sis goncası bunca eflatun
Dönülmez yol sancısı yüksek rakım
Bir salkımlık saadeti yalan dünyanın
Beni bulur trenler garlarda
Mavnalarda üşüyen eller kürek kürek
Ve yalnızlığı düşüşün
Bir gümüş tesbih ellerimi bulur
Zikir dilimden kurtulur
La havle

Benim bahçemde nar ağacı söğüt gölgesi
Ve ipekle kurutulmuş mendil içinde ceviz
Veciz sözler söyleriz aya karşı
Gün doğarken denize bırakırız gölgeleri
Ruhum sevdalım ömre yürüyüşüm
Gemiyi en son biz terkedelim
Biz kapatalım ışıkları
Bulsun bizi şairler bir katre i mai de
Bulsun bizi günışığı dere boylarında
Bulsun bizi salavatlar
Aşkın dergahında

Kurtulur çareler gün boyu mezar taşlarında
Saniyeler atlamaz birbirini takip eder
Zaman su geçirmez çatlaklarından
Yalnız toprak kuşanır sevinci
Gönlümün baharında
Yüzünün kıskacında günebakanlar
Bir aydınlık anı daha katıyor gülüşüne
Sen şimdi bu sözleri al şiir diye sakla
Ben gümüş tesbihimle dünyayı döneyim
Ama öyle ama böyle