Bunalım Şiiri - Dağlar Özügüç

Bazen ay gecenin içine saklanır
Ortaya çıkıp görünmek istemez
Hatalarından kusurlarından utanır
Ben bu olanları çok iyi bilirim
Ama kimseye anlatamam
İnsanlar peşin hükümlü hemde şartlanmış
Gök mavi bakir ama ben inandıramam
Oysa gökyüzüne birileri dokunsaydı
Mavisi bu kadar berrak olur muydu?
Geceler kurşun grisi mesela
O zaman gecelere kim dokundu?
Yaprakların üzerindeki renklere bir bak
Neden bu kadar farklı?
Bu hangi renk şimdi?
Kim yaptı bütün bunları?
Ahmet Haşim gecelere aşık
Ne gördü gecelerde acaba?
Bu sıralar kafalar çok karışık
Bilen yada merak eden var mı?

Aşk varoluş için çok önemli bir sebeptir
Ama güzel olan şeyler de zaman alır
Herkesin zaman anlayışı ise farklıdır
Aşka hürmet gerekir derler ama
Sevenlerin hepsi hürmet eder mi acaba?
Yıldızlar gökyüzünden birer birer kayıyorlar
Ölüyor sanki şöhreti azalan yıldızlar
Aşağıda ise olanlardan habersiz insanlar
Düşen yıldızlardan fal tutuyorlar
Bu işte böyle acımasız bir dünya
Ama ben bunuda anlatamıyorum
Çok gülenler bir köşede mutlaka ağlarmış
Bunun doğruluğu ne kadardır acaba?
Mesela bu gece sen aya bir gülümsedin
Ağlayan gecelerin yüzü değişti
Yıldızlar hasetlendi ay parladı
Muhteşem bir gece oldu
Bunu sen bir geceye anlatamadın
Ben nasıl günlere aylara anlatayım