Karanlık, karanlık, hep karanlık…
Görünmüyor bir ışık uzakta…
Ağlayış sonsuz, gülüş bir anlık…
Kimsesiz bir çocuğum sokakta.
Tanrı'm verdiğin keder ve acı,
Başka şey göstermedin hayatta.
Öyle dert verdin ki yok ilacı,
Çaresiz bıraktın kâinatta.
Siyah, hep siyah, yalnızca siyah…
Unuttum ben beyazın rengini.
Arıyorum; nerde huzur, ferâh?
Arıyorum ruhun âhengini.
Siyah bir gül var, gördün mü orda,
Orda öylece mahzun duruyor.
Anne duy beni, dardayım darda,
İntiharlar geceme vuruyor.
Karanlık, karanlık, hep karanlık…
Görünmüyor bir ışık uzakta…
Izdırap sonsuz, gülüş bir anlık…
Kimsesiz bir çocuğum sokakta.
Sincan İstasyonu, Mart 2010, Sayı:31
Ozan Ağacı Dergisi, Sayı:7
Kayıt Tarihi : 27.3.2020 04:56:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
