Bunalım Şiiri - Hüseyin Acar

Dışarısı soğuk ve karanlık…
Camlara vuruyor martı çığlıkları.
Bir sarhoş sürekli ağlamakta
Yürekleri dağlıyor hıçkırıkları.

Dışarısı soğuk ve karanlık…
Uzaklardan bir çocuk sesi;
Hıçkırıklara kapılmış rüzgârla
Buz kesmiş o ılık nefesi.

Dışarısı soğuk ve karanlık…
Sevgililer ele ele yol boyunca.
Fakat görüyorsun donuk kalpleri
Üzerlerindeki cesedi sıyırınca.

Dışarısı soğuk ve karanlık…
Bahçe duvarları titriyor, ölgün.
Dökük sıvalarında yazıyor
Neler olup bittiği günbegün.

Dışarısı soğuk ve karanlık
Ortaya çıkıyor dev gölgeler.
Evlerin perdeleri örtülmüş
Koca bir yalnızlığı simgeler.

Dışarısı soğuk ve karanlık…
Terler içinde bir adam;
Heybetli duruşu şimdi, çökük
Ezilmiş bedeni altında kalan.

Dışarısı soğuk ve karanlık…
Aklından çıkmıyor hatıraları…
Kalbi yorgun ve zihni bulanık.
Dilinde ayrılık şarkıları…