Bunalım Şiiri - Kemal Ögel

BU NE KÖTÜ HAL,

BEDENİM BUZ, BEYNİM KAYNIYOR.

NE BÜYÜK KARMAŞA Kİ,

ÖMRÜM TÜKENDİ, VADEM DOLMUYOR.

ÇAYIM, SİGARAMIN TEK MURADI,

NE YAZIK KALMADI ONLARINDA TADI.

HAYALİMDE BİR DÜNYA!

KOYMADIM DAHA, BELLİ DEĞİL ADI.

YARGILAMAK GEREK HARAM İLE SEVABI,

KÖTÜ OLMASA İYİDE OLMAZDI.

ON PARMAĞIN ONUDA FARKLI,

BENDE HAKLIYIM SENDE,

ÖTEKİLERDE HAKLI.

GÜZELSE MUTLU OLMAK,

ÖLDÜRMÜYORYA MAHRUM KALMAK.

HEM KİMİ DOYURMUŞ Kİ,

TIKA BASA BUGÜNE DEK.

OYSA ÖYLE Mİ KEDER.

BİR BU KADAR İNSAN DAHA OLSA,

BU GARİP HANDA ONLARDA YETER.

YALANDAN GÜLMESİN YÜZÜME İSTEMEM,

GERÇEĞİ ZATEN YOK.

BIRAKSIN BİZİ, BİZ BİZE,

HEP BÖYLE KALALIM,

NE DE OLSA KANIMDA

EN VEFALI DOSTUM BUNALIM.