Bunalım... Şiiri - Hüseyin Alan

İşte soldu yaprak gibi
Son durağın bir köşesinde
Yangınlı, korlu gözler

Maviliğinde gökyüzünün
Bulanmış kuraklığına
Bakışında hayallerim

Usanmaz karanlık kapladı
Yüreğin sevgisinden damlaları
Utanmaz yüzler kararttı
Çamura sıvanmış zamanları

Beti benzi attı yalnız kalışının
Aşkı karıştı kokusunda tenin
Dokunuşları şaşırdı sarhoş ellerin
Gecesi, gündüzü bezginli bunalım