Bulutlu Sabahlarımın Neşesi

Herkesin hayatında birlikte yaşlanmayı hayal edeceği birisi olmalıydı. Ben seninle yaşlanmak istedim... Yalnız uyuduğu gecelerde yatağının sol yanındaki boşluğu dolduracak birisi olmalıydı. Ben sol yanımda hep sana sığındım. Birlikte uyanılan sabahlarda yüzünü güldürecek birisi olmalıydı. ''Rabbim sen bilirsin''li duamın meyvesi seni seçtim. “O varken bana bir şey olmaz!” diyeceği biri olmalıydı. Ben gözümü kapatıp sana güvenmeyi seçtim...

Deliler gibi kıskanacağı ve deliler gibi kıskanacak birisi olmalıydı. Ben seni kendimden bile kıskandım... Kendini kollarına bıraktığında huzuru tattıracak birisi olmalıydı. Ben o eşsiz huzuru sende buldum...

Çayıma kaç şeker attığımı, kahveyi nasıl sevdiğimi bilecek biri olmalıydı, ben tüm kahveleri senin elinden içmeyi seçtim... Eee tabi bunları yapabilecek biri olması lazım.

Elinden tutup nereye gittiğini umursamadan yürüyecek birisi olmalıydı. Ben bu yolculuğa sonunu düşünmeden bu yolun sonu sen olacaksın diyerek seninle çıkmayı, sadece senin elinden tutarak yürümeyi seçtim ...

Canım tatlıdır aslında benim...Öyle pek keyfimi bozamam... Öyle yataktan çıkıp onbeş dakika görmek için iki saat yol git gel... Başkası dese inanmazdım...

Bilmiyorum bulutlu sabahlarımın neşesi. Sen sen sen!En güzel hissettiğim, en mutlu olduğum, en çok güldüğüm, duygulandığım en güzel yersin sen!

Sol yanım...Ey kadın; benim yaşamam gereken her şeyi yaşayabileceğim tek şehir, sığınabileceğim tek liman, ısınabileceğim tek güneş, ıslanabileceğim tek yağmur, serinleyebileceğim tek rüzgar, mutlu oluşlarımın adı...

İYİ Kİ VARSIN...