Bulutlar Müjdeledi; Gelişini

Tek buluşma yerimizdi, Dilek Ağacı
Yağmur sırılsıklam ıslatsa da
Dilek tutardık, dallarına yemenili çaput bağlayarak
Ve ebedi vuslatımıza ağlayarak

Ne bilirdik yaptığımız işin hurafe olduğunu
Yaratana yalvarmak varken
Dedim ya işte
Baştan yanlış yaptık
Gereksiz aşkın akışına
Gönülden taptık

Ayrılık, kama gibi girdi vuslatımıza
Çok koymuştu bana, siz köyden göçerken
Göz yaşlarının yağmura dönüştüğünü hissetmiştim
Evimizin önünden geçerken

Şimşek acıyla çatmıştı yüreğime
Hele o yıldırımın yakışını hiç sorma
Bulutların kalbimi karartması ise cabasıydı
Ama sen yine de bunları, ayrılığa yorma

Dönüşün, yine böyle bir gün de olacak
Çünkü bulutlar, fısıldadı bunu kulağıma
Onca seneler bu beklentiyle geçti
Vuslatsızlık oturdu, tam şuracığıma

Bu kaçıncı şimşek çakışı
Kaçıncı yağmurun akışı
Son damlası da kurudu ümidin
Ve bu saymadığım, kaçıncı yüreğimin yakışı

Ömrün son baharı da geldi çattı artık
Yağmurlar boşluğumdan akıp gidiyor
Anlamı çoktan yitirdi yıldırımlar
Boş yere ıslandı kaldırımlar

Dilek ağacına astığım çaputlar yıprandı rüzgardan
Yılların eskimişliğinin izlerini taşıyor
Şimdi yüreğimde dilek ağacı misali
Kurumuş dalları ile yaşıyor

Yeni bir yemenli çaput farkettim dilek ağacında
Ve içim 'cız' diye yandı birden
Bulutlar müjdeledi gelişini; yağmurla birlikte
Ama vuslatımız bağlandı kaldı; küçük bir ilikte

Yağmurun yağış buğusunda gördüm son şeklini
İhtiyarlamışsın benim gibi
Gittiğin günün oluşturduğu girdap, oymuş içini
Ve sen de başka bir el tutyorsun, benim gibi; şimdi