Bulutçu Celil Şiiri - Bülent Güler 2

avdan yaylasından bulutçu celil
erkenden uyandı, göklere baktı
maviydi gökyüzü, açıktı hava
bugün dedi erken çıkmalı yola
bir kaç bulut götürmeli pazara
bulutçu celil bu, işiydi bulut
dağın yücesinde sislerdi umut
o tepe senin, bu tepe benim
ustası avdanlı tepeci emin
yankılandı sözü kulaklarında
'bulutu avlamak kolaydır sanma
tuttuğunu sanıp hemen aldanma
bulut bir rüzgardır uçar da gider
beyaz olanları maviye boya'
sabah namazını kılmıştı celil
elinde bulutla çıkarken evden
duyuldu bir feryat tüm mahalleden
yan komşusu sarı mahmut ağırdı
fırlamış sokağa bacısı mahur
komşular yetişin diye bağırdı
elinde bulutla avluya koştu
sundurmaya baktı, çengeller boştu
en büyük çengele astı bulutu
süzülmesin diye yerlere suyu
çekti altına büyük leğeni
bir solukta aldı ölü evini
çıkarken ahali odadan üzgün
mahurun yüzüne oturmuş hüzün
on dakika sonra verildi sela
kuruldu kazanlar yıkandı ölü
geldi kasabadan hısım akraba
ikindiye defnettiler mahmutu
konuya komşuya dağıldı helva
unutuldu avluda yağmur bulutu
sonradan duyuldu rivayet bu ya
çokta borcu vardı kasabalıya