Bulut Ağdı, Güneş Güldü Sen Yokken

Tek başıma büyüttüğüm çiçekler,
Kırk yıl açtı, kırk yıl soldu sen yokken.
Kalbimizde mahpus yattı gerçekler,
Hep yeminler, yalan oldu sen yokken.

Ben ölmedim, sana sevdam ölmedi,
Sustum sustum amma çare olmadı,
Sensizlikten büyük sabrım kalmadı,
Sukut coştu dile geldi sen yokken.

Kader çizmiş gönlümde dar hudutlar,
Meyve verdi kara yemiş, ak dutlar,
Gözyaşımla boy vermiş hep umutlar,
Yokluğunda doğdu, öldü sen yokken.

Dur duraksız nefes sayar bir sarkaç,
Diyar diyar hâlâ saklan, benden kaç,
Hangi yıldır, hangi gündür, saat kaç?
Sessizlikle zaman doldu sen yokken.

Söylensede, kabuk bağlar bir demde,
Kapanmadı, aşk yaram hiç sinemde,
Döndü dünya, olmadığın dönemde,
Bulut ağdı, güneş güldü sen yokken.