Yakup’un gözyaşlarını serpsen cihana
İbarahim’in ateşi gül-gülistan olur.
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Ölüm ne kadar ölü?
İnsan ne kadar hayatta?
Sorular zor, yanıtlarda buluşmak üzere…
gerçekten çok güzel...
Sustukça artar kekemeliklerim
Konuştukça unutkanlıklarım artar,
Sustukça kekemeliklerim.
Telaffuzum bozuk am(m)a,
Kelimelerde buluşmak üzere…
Şimdi kararsız bir akşamüstü vakit
Doğmakla batmak arasında bir güneş
Batımı ebed bil, ölümü tüket gibisinden bir felsefe
Ölüm ne kadar ölü?
Güzel bir şiirdi tebrikler. ..
kalemine sağlık
Edebiyat Otağı dergisinde yayımlandı.
Bu şiir ile ilgili 4 tane yorum bulunmakta