Buluşmak Şiiri - Fatih Babalık 2

İnsan, hayatında kaç kere görebilirdi ki o yedi rengi?
Onları bir arada görmek, önce yağmuru görebilmekti.
O kadar da basit değil tabii. Yağmura aşık olabilmekti.
Sonra ona denk gelme umuduyla beklemekti.
Onu görmek için de güneşle yağmur buluşmalıydı.
O zaman biraz da güneşe aşık olmak gerekti.
İkisini bir arada bulmak belki çok kolay değildi.
Zaten yan yana her geldiklerinde de o gözükmeyebilirdi.
O zaman işin içine dualar da eklenmeliydi.
Hatta bir sürü mucizeye de ihtiyaç duyulabilirdi.
Ve bir gün gelirdi insan hayatında.
Kavuşurdu hayaller.
Bir daha ne zaman görebileceğini bilmeden.
Ya da onun seni görüp görmediğini bilemeden.
Ama o an öyle değerli olurdu ki…
Belki aynı anda birbirini bilmeyen iki çift göz bakabilirdi ona.
Özlemi çekilen tüm renkler en güzel yerde buluşurdu.
Gözler bir anda hayata karışır, rengarenk olurdu.