Bulursun sen... Şiiri - Hasan Belek 2

​Yüzüne yansıyan nur, güneşten nişanedir
Gölgesine sığınmak, aşıka bahanedir
Bu sırrı bilmeyenler, sanır ki efsanedir
Hakikatin yolunu, özünde bulursun sen.

​Fırtınalar kopsa da, şu garip bedeninde
Sükutun çığlıkları, saklıdır kefeninde
Bülbül feryat ederken, gülün nazlı teninde
Dikenin sızısını, sözünde bulursun sen.

​Mevsimler gazel döker, ömür biter yavaşça
Bir nefeslik saltanat, tükenir arkadaşça
Dünya denen bu handa, yaşarken vatansızca
Gurbetin en ağırın, güzünde bulursun sen.

​Kul Hasan’ım divane, düştü aşkın narına
Bugünden razı oldu, güvenmez yarına
Köz düşse de aldırmaz, yürekte efkarına
Dumanı tütmeyen o, közünde bulursun sen...

Hasan Belek
01 12 2009