Ne okumayı bilirdi ne de yazmayı
Bir dünyası vardı taştan topraktan.
Gün boyu umutla sallarken çapayı
Dağılmış toprak ta ektiği tohum da
Yorgun argın içtiği birkaç yudum suda
Bulurdu kendince kurduğu dünyayı.
Her şeyden bi haber yaşam uğruna
Beklediği ekin de savurduğu toprak ta
Hazırlarken kendini ertesi güne
Şimdi
Dünyası daha da çok yorulacak
Değişirken önünde ektiği ekin büyüyen başak
Yorulacak çünkü bildiği tek şey
Umutlar ektiği toprağı
Yeniden yeniden kazmak.
Kayıt Tarihi : 10.3.2007 01:06:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Nurcan Göksel](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/03/10/bulurdu-kendince.jpg)
Selam ve saygılar
TÜM YORUMLAR (1)