Bazen arkama dönüp bakıyorum.Çocukluğumdaki tasasız,kedersiz o mesut günler geliyor aklıma.
Hep mutluluk,hep gülücük...
Hayatın zorluklarını çekmemiş,hayattan bir çelme yememiş,
masum,sevinçli,hoş bir rüyadayım sanki
Sanki kaygısız günlerin sıcaklığı sarıyor her tarafımı.
Kayboluyorum o düşüncelerin belki de o düşüncesizliğin ortasında.Kendimi boşluksuzluğun boşluğunda hissediyorum.
O kadar çok dalıyorum ki yoğunlaştıkça yoğunlaşıyor yüreğimdeki alevden buzlar.Ve yürüyorum sadece yürüyorum boşlukta.Varacağım yerin harcı keder olan bir binanın mutluluktan yapılan kapısının olduğunu bile bile gidiyorum.Ve adı aşk olan bu kapının anahtarını bulmaya gidiyorum...
Çocukluk, o derin ırmak çağrısı
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Devamını Oku
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta