Bulmak ( Üstad Erdem Beyazıt'a Nazire)

BULMAK
Üstad Erdem Beyazıt'a Nazire
(SEYREDERKEN ŞAİRİ)

Anlık yokluğunda sevgisi yaşatır kıyameti.
Yorulmuş ama bulmuş kalbin emaneti.

Yeniden bulunca suyu dalında, yaprağında
O bakışla can bulmuş, kurumuş toprağında

Çiçeğe durunca kalbin, içti parmaklarından
Gözlerin değince suya, sevda kaynaklarından.

Aydınlık okyanusların sonsuz derinliğinde
Yüzmek mi, yar gözünün yeşil serinliğinde

Öyle birler ki; kelebek, çiçek biraz da kuş
Bir gönül ülkesi mi, ellerinde kaybolmuş?

Kuş misali soluğun uçuyor yarin ellerine
Ne kapılmakmış hey, saçının tellerine

Yar gözünden göğüne nice yıldızlar akmış
Bir gülüşüyle içine binlerce lamba yakmış

Ne kurtuluş, çağrıldığında adına bakın
Hem sıcakmış sesi, hem de çok yakın

Giyerse tabiat bembeyaz bir gelinlik
Yağarsa yüzüne kar, eliymiş gibi serinlik

Onsuz geçen zamanı, belli yaşamamışsın
Onsuzluk kuyusunu hala aşamamışsın.

Buldun mu öteyi, o yarin gözünden?
Bir dünya dirilir yeniden, peygamber sözünden

Size ne uzak, elhak ne yakındır ölüm
Tadmışsınız ölümsüzlüğü, ne yapsın ki size ölüm.

Ey şair dinledim seni, bunca yıldan sonra
Seyrettim halini, derin yarandan sonra.

Ne yara ki, kimse olmaz ona çare.
Ne çareki, herkes severken bile, yine de biçare..

Mustafa Haşimi 2/2/2025