Bulgar Zulmüne Şiiri - Sezayi Tuğla

Bulgar denen millet ki, belisiz ne idüğü,
Türklere baskı yapar, Avrupa’nın hödüğü,
Sanki haçlı ruhunun, bozuk öten düdüğü.

Öz toprağında Türk’ü sindirmeye çalışır,
Türk’ün boynuna zulmü bindirmeye çalışır.

Hürriyetten dem vuran beyler, niçin susuyor?
Bulgar zulmü altında, mazlumlar kan kusuyor,
Birleşmiş milletlerse boyun eğmiş, pusuyor.

Mazlum Türk’üm, ismini andırmaya çalışır,
İman meşalesini, yandırmaya çalışır.

Hürlüğü gasp etmeye nasıl olur hakları,
Kılıç bağlamak için, çözmeli kuşakları,
Toruna baş kaldırdı, dedemin uşakları.

Aklınca, paslı çarkı döndürmeye çalışır,
Üfleyerek, güneşi söndürmeye çalışır.

Zannetmesin, Türkoğlu esir olarak yaşar,
Haksız dökülen kanlar, çizme boyunu aşar,
Öyle bir an gelir ki, sabır kâsesi taşar,

Türkiye’m, acıları dindirmeye çalışır,
Gerekirse, yumruğu indirmeye çalışır.
***
(17.03.1985)