Bülent Şavkın Şiirleri - Şair Bülent Şavkın

Bir martıyım İstanbul semalarında
Biliyorum ne var her aralığında.
Çan ve ezan seslerinin harmanını,
Uykusuz sıkıntılı sokaklarını,
Günaydınıyla evinden çıkanları,
Camiilerin heybetli şahlanışını.

Unutmuşum kışı,
Lapa lapa yağan karın usta ressamlığını,
Her anı fırça darbeleriyle değiştiren,
Beyazı yaşamla özdeşleştiren...
Birinci fırça ince,
Sık hareketlerle salınırken

Doğan gün işarettir yarına
İradedışıdır etkilemek seheri.
İki ileri bir geri
Durunca bir yürek
İşarette kalınır
Oysa güneş ürkek

Bir köye gitsem diyorum
Sokaklarında burnu akan çocukları,
Tezek kokuları
arasında başıboş köpekleri kovalayan
Benzer çırpınışlarıyla, ama insan...
Korkarmıydım acaba yalnızlıktan?

Gençmiyim, yaşlı mı
Gençken yaşlımıydım
Yaşlanıncamı gençleştim
Ve her deminde hayatımın
yaşıtım olmayanlarla denkleştim.
Küçüktüm, büyükler vardı hayatımda.

Su yürür dallara yapraklara
Yeşerip filizlensin diye
Bu zamansız güzel havalarda…
Aldanacak bademlermi, yoksa benmiyim?
Aşık olasım gelir
Seçimsiz ani

Yarım bırakılmış mey gibiyim
Tadı kaçmış, ılımış
Sözle dolu yüreğin ellerimde sanki
O atarken,
Peşisıra gözlerin
ki hep buğuludurlar

AŞKIMIN GÖÇMEN KUŞLARI

Gidiyor göçmen kuşları aşkımın
Hayra alamet değil
Kanat çırparak yalnızlığa,
Önlem alırmıydın duysan

ÇIKRIK

Çıkrığın sesi kulaklarımda
İn çık in çık
Gıcır gıcır
Hayata benzer

Rüzgarla dolmuş beyaz bir yelken gibi çırpınıyorum hayatta
O rüzgar hayatım gibi geçip gidiyor direkler arasından
Kah coşkulu, kah sakin yelken direğini sessizce sallayarak
Teknenin burnu bir inip bir kalkarak
Bir yokuş bir iniş gibi suları yalayarak
Yaşanacak daha kaç deniz görecek gözlerim