Bülent Korkut Şiirleri - Şair Bülent Korkut

Güneşi selamla nefesinle
İçindeki siyahlar beyazlaşsın
Kargıya sarıl nefsinle
Yolculuğun aydınlık kalsın

Nefesim yağmur olur
Isıtır Ney'imi
Yakar damla damla tenini
Sesi kalbin dostu olur

Gümüşe sarılıdır
Nefesin durakları
Boğum boğum dalgalanır
Parenin kubbesinden gelen
Dinlersen
Anlatır hakikati

Ben O'yum
O'da ben
Ben dinlerim O anlatır
Ben anlarım
O'na söylerim
Demlenince

Haydi gel
Perdelerde dolaşalım
Boğumların üzerinden atlayalım
Nefesimizle boyayalım ruhumuzu
Duyulsun hakikatin
Soluğu

Ey insan
Bilir misin nefesindeki kıymeti
Öyle ki!
Bir kargıya söz olur
Anlarsın evrendeki
Kıymetini

Gel gör
Bir rüzgarın geçtiği
O karanlık evreni
Sanma ki bitmeyecek
Kendini bulduğun yerdir
Karanlığın ışıkla buluştuğu çizgi

Ne güzel seninle uyanmak
İçinden geçmek aşkın
Can doğan bir çiçek gibi
En büyük sevdayı yaşamak

Muhteşem yaşamın parçasıyız

Düşlerim limanına yanaşır
Gecenin gündüze aşık olduğu vakit
Denizlerim sözünde rengini alır
Ufkumun çizgisi sana ait

Martıların gülüşlerinde yaşarız

Denizlerde koşturan martılar kadar çocuksu
Göğsümdeki nefesin

Galata’nın Kız Kulesine aşkı kadar büyüleyici
Rengarenk çiçeklerin dünyaya sarılması gibi sıcacık
Sana olan aşkım