Bülent Doruk Şiirleri - Şair Bülent Doruk

Sen mendil satan çocukların o nadir gülüşüydün, ben o gülüşlerin istismarı. Sen maviydin sabahlara, ben gecede kabus... Sen devrim türküleri ile karşılardın sabahı, devrim marşları eşliğinde içerdin rakını. ben ağıttan ötesini bilmezdim. Sen yarının umutlarına koştun, ben dünün kederinde bıraktım kendimi. Sen mutluluk dedikçe ben nefes alan acı oldum. Nankördüm aşkına... Sen kederini gizlemeye çalışırken ben yüreğin yüreğime, gülüşün gözlerime denk değil dedim. Ne senden gidebildim, ne de sende kalmayı becerebildim.

Biz seninle dönüşsüz yolların gidişi, çıkmaz sokakların girişi, gerçekleşmeyecek rüyaların uykusu, Kuldan utanmayanların yaradan korkusu gibi olmuşuz . Biraz çaresizlik, biraz da utanmazlık bulaşmış mayamıza. Çokça hasret ve imkansız bir Vuslat karışmış kanımıza.

Ben seni devrimci gibi sevdim... Yansız, çıkarsız, karşılıksız. Ne inancın umurumda oldu benim, ne de dilin aklımda. Gözlerini ekmeğime katık, yüreğini davama ortak bildim. Sesin türkülerimin ezgisi, sözün sloganımdı benim. Nefesin can verirdi Direnç güllerine, gülüşün halaylar çektirirdi grev meydanlarında. Grevin sözcüsü sen, sözlüsü ben... Haklıyız, direneceğiz diyordum... Gidişin idamım, yokluğun celladım oldu.

Gülüşün yorgunluğumu, sevişin kırgınlığımı alırdı üzerimden. Gözlerin kızgınlığımı, aşkla bakışın beni benden alırdı . Varlığın ömrüme sebep, küslüğün canımı terk, cehennemime ateş olurdu. Elini her tutuşumda yüreğimi okşardı avuçların. Yoksun ya, gittin ya... Buzkesiği içim. Ayazlar altında, tipinin ortasında yüreğim.

Soluma koydum, sağımda buldum seni... Sağımda keder, solumda yara oldun. Gülüşünde tutunmaya çalışırken hayata, gözlerinden düştüm avuçlarına. Gitsem zulüm, kalsam hüzün... Kaybettim sende benliğimi... Sensiz hükümsüzüm.

Yokluğun insafsızdı, vefasızdı. Gidişin de vedasız oldu. Sol yanımın sızısı. Ben yokluğunda bile ihanet etmedim bu aşka. Keder düştü payıma, çektim. Hasret var dediler başımüstüne dedim. Özlersin dediler, ucunda ölüm yokki, gitmişse özlerim, gelmezse beklerim dedim. Ben senin bende bıraktığın yaraya da ihanet etmedim. Kabuk bağlamasına da izin vermedim, beni öldürmesine de..

Yokluğunla başladı içimdeki isyan. Gülüşümü gözlerinde asman, uykularımı sırtından vurmanla alevlendi. Hayalkırıklıklarım örgütlendi önce,sonra hasretlerim, Özlemlerim katıldı, büyüdü bir ordu misali içimde. Gönlüm grev dedi, gözlerim isyan istedi. Hasret türkülerim devrim marşları na döndü dilimde. Şiirlerim sokak duvarlarında slogan oldu. " Haklıyız, kazanacağız, yılmadan savaşacağız." sol yanım isyan, sağ yanım suskun. Ya gelişin darbesi olacak isyanımın. Ya da susuşun idamı sol yanımın.

Bakışını anlamalı bir kadının... O bakışın dilerse canını yakışını, dilerse yüreğinden kopup sana akışını anlamalı. Hiçbir söze ihtiyaç duymadan, bakışından anlamalı bir kadını.
Gülüşünü anlamalı bir kadının... Çocukların saflığını, geleceğin umudunu, aşkını, sevdasını, hüznünü tek bir seferde gösterdiği gülüşünden tanımalı bir kadını. Ufak bir tebessümün nasıl kocaman bir seni seviyorum u taşıdığını, bir kahkahaın nasıl derin acılar barındırabildiğini, insanın bir kahkahayla nasıl boğulabildiğini kadından öğrenmeli insan.

Sen her duyduğumda keşke bir kadeh rakı olsa da içsem dediğim bir şarkının nağmesi, dinlediğimde dağları, özgürlüğü, memleketi, umudu düşlediğim bir türkünün ezgisi, her harfi aklımda, her sözcüğü yüreğimde, ezberimden okuduğum şiirimsin. Sen, varlığıyla bana tüm mutlulukları tattıran, yokluğuyla nefes almayı bile unutturan ömrümün anlamı KADINIMSIN..

Sen orada başka bir göze baktığında ben burada gözlerimi kaçırıyorum en utangaç halimle. Sen başka bir yüze Güldüğünde benim gülüşüm boğuluyor yalnızlığımda.birinin eli kazara bile değse sana, benim tenim buzkesiği oluyor. Kanım donuyor yüreğimde.