Yıllar önce “Öldü” demişti İrfan,
Ağladım, dualar ettim derinden.
Sonra sağlığını duyduğum zaman,
Ağlayıp, dualar ettim sevinçten.
Dün de senli haber aldım epeyi,
Oğulların torun vermiş, ne iyi,
Denildi: “Hüzünlü, kaybetmiş beyi”
Gidenler gelmiyor sıyrıl derdinden!
Ben de kaybetmiştim, gönül eşimi,
“Evlenelim” dedim bulup işimi,
Dedi:“Çok geç artık, bırak peşimi”
Kalbimi dağladı bunları derken.
Çok genç yaşta büyük acılar tattım,
Acı sözler yazıp, acı yaşattım,
“Affet! “ dedim, özür eli uzattım,
Reddetti, yitirdim sevmeme rağmen.
Kırk yıldır tutsam da onun yasını,
Geri gelmez bulmuş yerin hasını,
Kaderdaşım sen de dindir yaşını!
Bahttan çöktük erken, ruhen, bedenen.
Hediyelerini gösterip delil,
Kardeşlerim bile unutmuş değil,
Nil’e “Yenge” diye ettiler meyil,
Yazık oldu bize, candan Sevilen.
Mahmut “Vermem” dedi” Telefonunu,
Üzdüm ama konuştuk, sevgindi konu,
Anlattım aşkının kızıl korunu”
Sekte-i kalp tuttu sandım yeniden.
Gönlün pek çok, aklın istemez belki,
Candan sevdi Nâmi ve hâlâ bil ki,
Affını dileyip sarmak emel ki,
Gönülden davete icabet lûtfen!
Verilse de almam telefonunu,
Ara! Güzel sesinin içli tonunu,
Duyur hayranına! Doyurup onu,
Bekliyorum bunu 'Cömerdim' senden.
Kimseye ağırlık vermem bin şükür,
İstenmeyen yere girmem bil, şükür,
Gönülsüz olana ermem Nil, şükür,
Lûtf ü kereme hamd, şükrüm en içten.
(Yeşilköy, 10 Ocak 2011 – 06.00)
Nami KeskinboraKayıt Tarihi : 18.1.2011 00:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
- 41 yıldır yitirdiğim Kıymetlime, 45 yıllık çok sevdiğim bir arkadaşımın, candan gayretleriyle ulaşıldı. Ne var ki “telefonunun bana verilmemesini “istemesi, çok geç bulduğumu sandığım sevdiğimi yeniden kaybetmeme neden oldu. - Benim onu, Onun da beni çok sevdiğini sanıyordum; ama anladım ki, ne o, ne de ben birbirimizi aşk derecesinde ne yazık ki sevmiyormuşuz. Zira, onun telefonunu gizlemesi, benimse bu istek karşısında “Ver denilse de almam artık, ancak o ararsa görüşebiliriz” deyişim, ikimizin de âşık olmadığını göstermektedir. - Âşık olmuş olsaydım nazını çekip izlemeye devam ederdim. Oysa o kaçıyor, ben kibirleniyorum. Sevenler arasında olacak şey değil ama birbirini çeken mıknatıs araya 41 yıl girince, birbirini iter olmuş. - Yılların kalbime çektirip kalp hastası, pankreasımı etkilemeyip şeker hastası etmesine, verilen değere, değerin hederine, vuslat hayâliyle geçirilen zamana, hâsılı kaybedilen bir ömre çok yazık oldu. - Ne var ki, özlem hâlâ kavuruyor içimi. Şükür bulmuş oldum derken, kavuşmak yine hayâl oldu, başka bahara değil, yine mahşere kaldı.
İlginiz, samimiyetiniz, değerlendirmeniz, yorumunuz için memnuniyetimi ifade eder, teşekkürlerimi ve iyilik dileklerimi, derin saygı ve sevgilerimle sunuyorum.
Sevgili Kardeşim Sayın: Nam, Keskinbora,
Şiirin kendisi gibi hikayesi de gönül yakıcı olmuş. Sevgi mısralarıyla şiiri, hüzün satırlarııyla hikayesi ustaca örülmüş nadide bir eser olmuş.
Ne yaparsın ki bazı vuslatlar mahşere kalıyor işte... Bu dünyanın kısa ömünde ulaşılamayan sevgililere edebi hayatta sonsuza dek ulaşılması dileklerimi sayfanıza bırakıyorum.
Beğenerek ve saygı duyarak okuduğum bu şiirinize Tekirdağ'dan tam puan geliyor.
Tebrik ediyor; başarınızın daim, kaleminiz her dem kudretli olması ve ilham perinizin başınızdan eksik olmaması dileklerimi sayfanıza bırakıyorum.
Sevgi ve saygılarımla.
Yorum + antoloji + Tam puan.
Dr. İrfan Yılmaz. - TEKİRDAĞ. ^'^'^
TÜM YORUMLAR (2)