Bülbülün Vatanı Şiiri - Zemçi Çetinkaya

Yalan değil!
Râvisi bir şair olsa da,
Duisburg'da bülbüllerin öttüğü
Yalan değil.

/Ah gün görmüş dağlarım ah!
Sokağı olmayan kentler kurulurmuş
Kim anlayabilir
Kavunların artık tatlanmadığı ovada/

Türküsünü çağırıp,
Şiirler koşarak;
Aldattığımızı sandık
Hezâr-ı nağmekârı.
Ne O anladı bizi,
Ne kendimiz.
Özünü aldatmaktır
Bir bakıma riyâ
Yorumcusu olmasa da
Yaşadığımız şeydir rüyâ.

'Eşin' yok, 'âşiyânın' yok
'Baharın' yok ki
Beklemedin.

Kâbil'in öğretmeni lâzım
Senin maarifetin değil.
Yalnız onu öğrendik.
Simsiyah tarlalara
Mübârek yağmurlar yağarken.

Seher nâlelerin
Tek çizgi bırakmamış
Yürek levhâsında.
Hakikatten ve merhametten
Tek çizgi!

/Ah engin denizlerim ah!
Sevgililer gördünüz âşığından rüşvet alan.
Köyünün köpekleri ısırıldı./

Kadrini bilen yerde açar gül.
Ellerimiz kan içinde
Gül şiirleri söyleriz biz

Sen gül dalına konarsın Duisburg'da