Bülbülün Aşkı Şiiri - Turgut Uzdu

Şafakların ışıkları çatlatsa da zırhını goncanın
Günün her doğuşu bülbül için hüzünlü bir yeni gündür
Hükmü olmaz gonca gibi içinde canı saklayan canın
Şu pişmanlıkla çıkan feryatları dinleyeni üzgündür.

Rüyasında görür goncasının sevdayla açıldığını
Bir edalı taze gelin gibi dökülüp saçıldığını
Rüzgârda şafakla gel diyen davetle kuşatıldığını
Bir türlü erken uyanamayan uykusuz gözler üzgündür.

Gül bülbülüne sunsa da suçu yoktur tüm sevdalarını
Hep geciktirerek açmak ister güzelim goncalarını
Gözünde çiğ taneleriyle karşılar tüm şafaklarını
Gül kokusunu bülbüle götüremeyen yeller üzgündür.

Garibim şu garip bülbül gibi bu dünyada yerim dardır
Gönlümdeki ateş düğün değil şenlik değil ah-u zardır
Bilirim kara toprakta bana da bir avuçluk yer vardır
Bülbüllere acıyıp da kendini yazan diller üzgündür.
**