Kanının rengi mi bu, söyle bülbül
Yaprağında gözyaşım şebnem
Nazlı nazlı açıyor kırmızı gül
Kırmızı gülün mizacı kan’ dı
Bülbül can verdi, gül kana kandı.
Bir gül bir sevda, bir can demekti
Gül sevdasında bülbül yalnızdı, tekti
Şafağın kızıllığı utandı gülün alından
Utandı gök kuşağı ve eğildi öptü
Bülbülün alnından
Aşk demek oldu o gün kırmızı gül
Sevda koktu, şiir koktu binlerce yıl.
Ve bülbül kanından renk,
Ömründen ömür kattı
Düştü sonra dibine gülün
Ebede değin yattı...
Kayıt Tarihi : 27.2.2003 07:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Geldi amma neyleyim, sensiz baharın Şevki yok'
Sevgili dost...şiirlerinizin bir kaçını okuyabildim...ve büyük keyf aldım...bir tanesi de bu...
Ne kadar muhteşem anlatmışsınız 'gül ile bülbül' ün ezelden ebede hikayesini...nefis bir vurgu ile bitiş....ama söylenecek çok şey var şiiriniz için.
VE,
Tabi amacım, suyu yakan yüreğinizi, üzmek değil baştaraftaki mısralarla...sadece duygularınızı anlamaya çalıştığımın bir ifadesi olarak kabul ediniz lütfen...tanıdığım için şanslı sayıyorum kendimi...yüreğiniz sevgi ile şifa...kaleminiz ise bizlere ilettiklerinizle felah bulsun...sevgi ve dostlukla.
TÜM YORUMLAR (1)