Bülbül yuvası Şiiri - Kadir Başboğa

BÜLBÜL YUVASI
Ey gönlümün en büyük isyanı, ey gönlümün en büyük feryadı, ey gönlümün en büyük aşkı ve sevdası,. Seni bülbül yuvasına benzetiyorum...
O yuvaki kimi zaman dertler yüklü hüzün yüklü gemi...
Kimi zaman ise uçsuz bucaksız okyanusuna açılmaya hazır. Aşk ve sevda yükü yüklü gemidir...
Ey varlığında hicranı yaşadığım aşiyan tepesindeki bülbül yuvası, Senmisin garbımı afak eden, Senmisin bağdat caddesindeki ürkek serçe...
Ey bülbül yuvası çözmek miydi asıl derdim seni yoksa içmekmiydi vazgeçemediğim şu zehri...
Acaba İSYANIMmıydı bülbül yuvası;sensizliğe, sen varkenki sensizliğe, senle iken sana hasret edenlere, gözlerinin ışığına hasret kalışıma ve gözlerimi açınca senin olmayışına...
Bilirmisin bir evin duvarsız olamayışını bölmesiz, kapısız, odasız, ve temelsiz mümkün olamayacağını...
Benim senle evimin temeli Varlığın, bölmesi gülüşlerin ve tebessümün, odalarım saçlarının herbir teli ve kapısı Atatürk bakışlı gözlerindir.
O yüzdendir BÜLBÜL YUVASI DA.........