Bülbül Ötmez Oldu Şiiri - Cahit Konut

“Bülbülün ötmediği yerde, kargalar ötermiş.”

Kargalar çokuşmuş* garip başıma,
Bülbül ötmez oldu, dalımda benim,
Çakal, tilki takılmışlar peşime,
Kurt yoldaş olmadı, yolumda benim.

Dosta güvenmedim, kaldı ki ele,
Ayağım takıldı, dikenli tele.
Tosbağa, kurbağa, balıklar bile,
Yüzmeme engeldi, gölümde benim.

Herkes çıkarına koşuyor artık,
Herkes midesiyle yaşıyor artık.
Herkes kendi başın kaşıyor artık,
Dermanım kalmadı kolumda benim.

Zoru gören, zorbalara kul olmuş,
Yalancıya, hilebaza dil olmuş.
Sağımdaki o yiğitler el olmuş,
Mertliğim tükendi solumda benim.

Keyfim için diyar -diyar gezmedim,
Bile- bile karıncayı ezmedim.
Kumdan-kuma sularımı süzmedim,
Kimseler yunmadı, selimde benim.

Kelebekler çiçeğime bakmadı,
Berrak sular köklerime akmadı.
Nergis ile ( i)reyhanım kokmadı,
Rayiha kalmadı, gülümde benim.

Desen yoktur kiliminde, çulunda,
Duygu ölmüş evlisinde, dulunda.
Mecnun oldum sevdiğimin yolunda,
Leylâlar yanmadı, çölümde benim.

KARAC’OZAN; belle acı çekmeyi,
Öğrettiler, tek ayakla sekmeyi.
Sağlığımda yedim, kalleş tekmeyi,
Dost rahat koymadı, ölümde benim.

24 Eylül 2016 GÖLBAŞI

*çokuşmak: Kuşlar, karıncalar, arılar vb. hayvanların, her hangi bir şeyin üzerine topluca çökmeleri…