Bülbül Olsam Konmam Dalına

BÜLBÜL OLSAM KONMAM DALINA

Bülbül olsam daha konmam dalına
Sıdkımı sıyırdım senden vallahi.
“Sümbül” dedin boz dikenli çalına
Usandırdın beni benden vallahi.

Hazan ettin baharımı yazımı
Dindirmedin yürekteki sızımı
Beyhude çaldırdın gönül sazımı
Ben bıktım hayattan, candan vallahi.

Gelir diye yollarını bekledim
Otuz sene günü güne ekledim
Her akşam kapıyı açtım yokladım
Umudumu kestim dünden vallahi.

Usandırır derler çok naz âşığı
Yatsıya sönermiş mumun ışığı
Yüreğimi sarmış aşk sarmaşığı
Çıkmıyor kollarım yenden vallahi.

Selamın gelseydi bayram ederdim
Ne tasam kalırdı ne de bir derdim
İdris Karakuş’um ömrümü verdim
Can çıkmak üzere tenden vallahi.