Bülbül Konar Lalezara Şiiri - Berdan Doğu

Ah o saçlar,o deli poyraz
Savurduğun saçların değil şirazemdir
Sesin,nefesin kesti soluğumu
Kaçamadım yine hülyalarımdan
Umarsızca yumrukladığın
Gözlerim değil şirazemdir

Ürkerek kaçtım rastlantılardan
Yine kestin yolumu Süheyla
Gözlerim dikilemedi gözlerine
Büzülmeden duramadım karşında
Endamına,kapıldım gittim Süheyla

Ahu figan eder gönül
Dervişin boynu vurulur
Leyla'sı sen isen bir sevdanın
Zamanın ahengi bozulur

Süzülerek akıyorum ebediyetin hakikatine
Hasretimden tutup da durdurma beni Süheyla
Faniliğim tesir eder suretin karsımdayken
Eriyerek kayıyorum müjganının ucundan
Sevdamdan vurup da öldürme beni Süheyla

Bülbül konar lalezara
Gülistanlar sağır kalır
Bülbülü sen isen bir sevdanın
Dilsiz dilsizliğinden utanır

Ey bu ömrün güzide durağı
Ben yorulamam uğratma diyarına
Sevgi tohumları yetiştirmem lazım
Umuda koşanların kervanına
Ey bu gönlün vaveylası
Sessizce uzan ruhumun doruklarına

Bir zamanlar asil bir kalabalıktım
Aldın beni çöllerinde münzevi bıraktın
Çeşmeler aradım asırlar boyunca
Takatim kalmadı eridim damla damla
Beni okyanuslarında susuz bıraktın

Ahu figan eder gönül
Gülistanlar sağır kalır
Leyla'sı sen isen bir sevdanın
Dilsiz dilsizliğinden utanır