Efsunlu gülün kızıl rengi, misali sabah güneşi,
Maddeyi mutlaktan kanatlanıp, hülyalara daldı yüreği,
İnleyen gönlü tıpkı kafesteki kuş gibi,
İlmek ilmek nakşedildi ruhuna, aşkın hakikati,
Elif dedi nihayet, görünce kendinde gülü sureti,
Kıyam etti çırpınan kanatları, semayı deldi,
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta