Bülbül ile Gül Şiiri - Mehmet Cıngır

Asırlardır peşinden koştuğun gül
Sana yâr olmadı gitti ey bülbül!
Gülün yayından çıkan zehirli ok,
Saplandı küçücük yüreğine bak.
Vazgeç ey bülbül bu kara sevdadan!
Sana yâr olacak başka gül mü yok?
Sus artık sus feryat etme ey bülbül!
Artık vazgeç sana yâr olmaz o gül.

Ey bülbül feryadın dağlar aşıyor
Gözyaşların deniz olup taşıyor
Aşkın belası hep sana koşuyor
Ağzından çıkan her söz methiyedir
Ey gül!Bilmem aşktan kaçış niyedir?
Sus artık sus feryat etme ey bülbül!
Artık vazgeç sana yâr olmaz o gül.

Bülbül güle asırlardır vazeder,
Her gün her seher ona niyaz eder,
Yüz vermez o zalim gül hep naz eder.
Zordur düş şafağında bülbül olmak,
Ve gülün aşkından sararıp solmak
Sus artık sus feryat etme ey bülbül!
Artık vazgeç sana yâr olmaz o gül.

Ey gül bülbülün sana aşkını bilsen
N’olur yüzüne bir kerecik gülsen!
Ey gül ne kadar zalimsin böyle sen!
Bir tatlı söz söyle zalim değilsen!
Eğer gidiyorsan aşkı bil de git,
Âşık bülbüle bir kere gül de git.
Sus artık sus feryat etme ey bülbül!
Artık vazgeç sana yâr olmaz o gül.