Bülbül Şiiri - Hasan Görgü

Bülbül öter bir kafeste dinlerim ben aheste
Neşeden mi kederden mi yankılanır bu beste
Savurur silkeler beni yakıcı rüzgarlarda
Bedenim kavruluyorken engin hatıralarda

Kafes mi senin kaderin benim garip bülbülüm
Bahçeler bağlar dururken çekilirmi bu zulüm
Alsam o kafesten seni uçursam bir nefeste
Özgürlük en güzel beste benim ruhum kafeste

Kısacık geçen bu ömür biter günün birinde
Bülbül yatar ulu çınar ağacının dibinde
Sorgu sual edilmeyen yerden gelse de emir
Yürek ağlar isyan eder neden çok kısa ömür