Bulaşık yıkıyoruz üşenilmez şekilde,
Ruhumuzdan gelen şey sanki benliğimizde…
Çocukken hatırlarım çaktırmadan yıkardım,
Annemiz kızsa dahi yine de tekrarlardım…
Derken işler aradık lokantada çalıştık,
Dağ boyu bulaşıklar yıkadıkça yıkadık…
Bir meyhaneye girdik bir yıl kadar çalıştık,
İşler pek değişmedi yıkadıkça yıkadık…
Derken yurtlara girdik üç yıl yine bulaşık,
Tek kişi olduğumdan bu işi bırakamadık…
(2015)
Mehmet Tevfik TemiztürkKayıt Tarihi : 21.2.2016 22:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!