Öyle içten bakar ki bir gün birileri çocukken size, bir türlü hafızanızdan çıkmaz yaş alsanız, yaşınız büyüse de... O sevgiye karşılık vermeden olmaz, bulaşır size o güzel gözlerden gelen bakışlar... Dokunmak ilk önce gözlerin birbirine değmesidir, eller, beden, tensel iletişim sonrasında olayı gayet güzel tamamlar...
Sevgi bulaşıcıdır, hem de nasıl. Siz birisini sevmeye görün, bakın deneyin, eğer ki yapmacıklık yoksa davranışlarınızda, karşınızdaki her kimse o da doğal olacak, aynısı ile mukabele edecektir size. İstisnaları illaki vardır. Sizi Yaratanı, Allah’ı bir sevin, onun sizi nasıl sevdiğini, hayatınıza nasıl olumlu katkılar yaptığını çok kısa zamanda gözlemlersiniz...
En kolay sevilen varlıklar çocuklardır, belli bir yaşa kadar. Onların sevgilerinde çoğu zaman çıkar ve bencillik denen duygu daha oluşmamıştır. Ufacık bir sakız ile ya da bir küçük çikolatayla veya yanaktan bir makas ile her çocuğun, yabancı bile olsa gönlüne girersiniz...
Sevmek ya da aşk, aşk ile sevmek birilerini, vatanı, devleti, milleti, bayrağı diğer tüm canlıları. Vatan Sevgisinin bulaşıcı olmasında hiç bir sakınca olmadığı gibi, bulaşıcılığı çok güzel sonuçlara varır... Benden çocuklarıma geçer vatan sevgisi, torunlarıma geçer ilerideki yıllarda, belki beni seven arkadaşlarıma geçer, onlardan bazı zaman bana geçer... İşte o zaman gece yatağa yattınız mı bazı zaman ’’Ben bu ülke için ne yaptım ya da gelecek günlerde neler yapabilirim.’’ diye de düşünmeden edemezsiniz... Edemeyin de zaten...
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta