Bulanık hallardayım
Durulamadım.
Dinledim duyamadım
Bilemedim göremedim.
Geçiyor zaman
Donuk, bulanık yaşam.
Giderken,
Yollarımız hep karanlık
Bir ışık mı ne
Görünen uzakta
Umduğumuz mu?
Sarıldığımız.
Bazen
Bulutlar kara
Gönlümüz karanlık
San ki mağara
Sevgimiz güneş gibi uçta
Çıkış, özlem ışığa
Hasretiz özğürce yaşamaya.
Mağaralar,
Hep hayatımı kararttılar.
Yaşamımda.
Kayıt Tarihi : 11.11.2009 20:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
sonu mağaralarda biten
öylesine hayeller vardı
gerçekleşemeyen
mağaralarda yürüyüp
güneşleri andık biz
ışıltıları görüp
aylara kandık biz.
aylar kandırmadı bizi
güneşleri basit sandık
oysa yüreğimizdeki güneşleri
ay sanıp hafife aldık biz
çook uzaktaydı ışıklarımız
çok ama çok bocaladık karanlıklarda
yaklaşınca bize umutlarımız
onları hep ulaşılamaz sandık biz.
göz bebeklerimiz ele verir bizi
severiz ve gösteririz sevgimizi
yüreğimizle sevdiğimizi
elimizle ulaşılmaz sandık biz
asla olmadı yanlışımız
sevgiden başka olamaz anlayışımız
sevgiye dair en büyük yanlışımız
sevdaya nail olamayız sandık biz.
sevgiler yüreğinizden eksilmesin
h : akkaya 26.12.2010 kaleminiz daim olsun....
Çıkış, özlem ışığa
Hasretiz özğürce yaşamağa.
nefisti üstad, yüreğine sağlık.
selamlarım
TÜM YORUMLAR (3)