Bulanik Enstrümental Şiiri - Seyfi Karaca

Her insan kendine hayat
Her nesne aslina özne
Iradesi özgürlügü fikri akli yönü egilimi vicdani aliskanligi
Öyledir öyle olmasina da…
Özgürlükle bas taci edilen bütün hayati degerler
Sadece insana ikram olunmus tapulu kayitli arsa arazi belgesi degildir
Yasamini hayata kurmayi ve kurtarmayi dileyen her ihtiyacin vazgecilmezidir
Insan dahil
Veya insan haricindeki bütün canlilarin da ihtiyac geregidir
Bu yüzden her ne kadar
Kisi kendine has hallerde özel ve müstakilken
Ne vakit ortak yasam birlikteliginin hassas hükmüne girmistir
Diledigi mutluluklar kadar yükümlü ve sorumludur
Sevgisiyle saygisiyla vicdaniyla akliyla fikriyle
Hic tartismasiz dengeyi düzeni kuran ihtiyata sorumlu ve mecburdur
Biter basina buyruk keyfiyet, biten olumsuzlugun yeriniyse
Zorlayip gelistirmesi gereken
Ve eksik gedikte kalanlarinin kaygisini güdüp gayretine düsen
Emek zahmetler alir
Eger ki
Ve cünkü
Cürüdükce saplantilarinin kulu kölesi olmaya
Güdük ve güdümlü zehirlenmisliklerin körlük darliginda kalarak
Kurak bir yazilimin amansiz soyut öznesidir
Cikisi olmayan karanliklarda
Kibirli kaprisli kokusmuslugu yitiginde yasaginda
Kendini verimsiz üretimsiz
Toplumsuz ve iletisimsiz
Fitnesi fesadi bol piyasa tabut bir yere baglayip
Öfkesi nefreti kuskusu süphesi sahtekarligi yozlasmasi bol bir yere
Konuslandigi dörtmevsimlik morgtan,
Dirilip baskasina gidememenin yarim yamalak kiskacidir
Gömüldügü ölü hayatin basinda üfürüp eserek
Izmarit tütüterek
Lokma dagitir gibi kendi meftasina adetadan..

Ekim / 21