Bul’aşık Yıkayan Ferhat’ın Hatında ...

Yaraya sensizliği saplayan günahın bıçağı köreldi dertlerimde.
Amaçsız bülbüller kondu gül dalına.Eski bir aşk diye, diyemediklerini okuyup gitti.
-Sanki divan şiirisin sevgilim.İçinde çok derin anlamlar var,mazmunları mistik heyecanlar sunuyor.Ancak yeni nesil kendini anlamakta zorlanırken bu büyük edebi derinliği nasıl anlamıyorsa ben de şimdi seni çok derin,çok iyi ,çok suskun, çok kadınsı, çok şiirsel buluyorum; ama anlamıyorum benden gidişini.

-Yanaklarına düşen ünlemlerin sahibiyim. Islasıl güncelerin dilinde kurudum.Su ile susuzluk, susuzluk ile sensizlik, onsuzluğun filmini çeken fillerin gücünden kalan sana yenilmemezliğim.

Şimdi hatırlamayacak seni kelebekler.Güneşi gözlerinle kapattın.
Bütün karanlıklara katranlarını serdin.

Cehennemin dibindeyim desende yine yanındayım, ben seni bu kadar severken sen cehenneme gidemezsin zaten.Kaldı ki cehennemin dibini bilmiyoruz, sen nerde aşk orada.
-Hiçbir engelin tekeli bende değil.Çin Seddini kurlarınla kurdun.Aşmayı bilen aşk yiğidiyim.
Ayrılığının yönetimi beni gönlünden atmış olabilir. Terk edilmiş eski kentlere sürüklemiş kopuş.
Gerçekliğe ulaşmanın metafizik kapısında fiziğinin hesabını sorguladı bilinçaltı tilmizlerim.
-Neden yok yanında ?
Hangi egonun atomlarıyla onun can evini yıktın? Bir sevenin yüreğini Hiroşima yapmanın hangi bedeline bedevisin.
Soruların kapısı kapanmadı bir türlü.Kirli bilinçlerin dersinde terslerimi sunan kaderin kederini taşıyan zavallıydım.

Telafisi bile telef olan kalakalışın dibinde dipsiz kuyularımı kazıyordu yanılgı.
Sevgi ve şefkatinizde kabullenici, affedici ve koşulsuz olun!
“Tüm hücrelerinizle sevgiyi içinize çekin ve içinizden geçmesine izin verin. Her noktanıza dokunsun ve sizi aydınlatsın! Sonra cömertçe başkalarına vererek sevgiyi etrafınıza salın. Zor durumlarda''Sevgi şu anda nerede? ''diye sorun…”Penny PEIRCE
-Bu sevilmenin sırrında sırdaş oldu içimdeki senli gerçek.Senle ortak olan tek bağımız senli gerçeğimiz.

*Aynı fonda kalışlarımız yok.Senin gidişinin senfonisine katılan onlarca nefret sanatçısı var.Hep aynı şarkılarda öldürdüler seni.
-Çevresel etkinin konuşmalarına teslim ettiler.Kim ne dediyse
zihninin haritasın haklı bir gerçeğe şehir oldu.
İnandın.
-Tüm söylemler iç içe, içinde haklılık mantığını yol kıldı sana.Gittiğin yolun doğrularında saklandı dünyan.

-Aynı karede kalamazdı öylesine gidişler.Haklılığını artıran etkenlerin eteğini giyip etik buldun her şeyi.
Gerçek olan tek şey sevdamızdı. Sende iflas bayrağını çekmişti, bendeyse sürekli yeni sevi şubeleri açarak büyüyorduk.

sessizliğime sensizlik ekleneli ekler çıkarıldı türemiş sözünde
ilk sözlerin ilk çağ gibi son sözüne uzak kalınca çıkarıldı avuntularım
yalın sevmeler mevsiminde sen üşürken sıcaklar çıkarıldı çıt kırılmalarında
bilinmezlik oyuncağını tamir eden bilgeliğin sazı kırılınca
beni terk etti “ben”
düzyazının yazını yaşattı yazgın
imgenin yengesi oldu algın
şimdi yüreğimin kirasını sana ödetecek zamanın sonrasıyım
gel de içimdeki çocuğun aşk bakıcısı ol
gel de dünya değer biçsin kendine