Bukalemun Dilli Şiiri - Önder Karaçay

Menhus bir hastalık musallat olmuş
Gözlerinde meyus bir sükutun ağırlığı
O hastalık diline vurmuş

Yürüyen sürüngenlerin
Renk değiştireni

Yağmur damlaları bir ney sesi
Bu ses renk burçlarında vuslatın habercisi

Aylardır çektiği hicranlı tekâmül sona ermiş,
Vuslat faslına dönmüştü.

Dipsiz yorgunluğun içinde,
Kıvranacağı sahile gelmişti.

Umut veren her ağaç, her çiçek, her taflan,
Gerisinde nasıl bir ihanetin hançerini saklayan,
Tuzakların köşe başı gibiydi.

Sanki meddah meclisinde
Gelişigüzel sohbetteydi,
Gerçeklerin ağır yükü omuzları yerine
Asi başını eğdi.

Müsamaha kapıları aralanıyor
Tünediği kuytuda
Felaketin çığlıklarını duyuyordu.

Dili bıçak gibi derin yaralar açmıştı
Her zaman bakılabilecek
Aynı renkte bir yüzü yoktu.

Hoyrat duyguları törpülenmeyen
Bir davet köprüsü döşeniyordu
Bu hal taşınması imkansız külfetler yüklüyordu.

Yürüyen Bukalemunlar
Duygulara göre renk değiştirmiyor,
İhanet artığı dilini uzatabiliyor,
Gadre uğrayanları görmüyordu

Önder Karaçay