Yüreği sararsa ateştir yanan
Uyumaz, uyanmaz olur bunalan
Sanılır ki sevdadan müjde kalan
Buhranlar ağlatırlar…
Bir boşluk olsa, denilir ki saklanmazlar
Kenar köşe sığınarak yurt dolanırlar
Bir hüzün olsa, denilir ki adı var
Buhranlar sızlatırlar…
Bedeni sararsa korkudur kayboluşlar
Ücra görünmezliğe dalıştır yılgınlıklar
Sözü, kelamı kriz dönemlenir sinirler
Buhranlar bahane yığışırlar…
Buhranlar, ruhta söndürülü ışıklar
Yaşamın duraklarına saplanıp kalırlar
Ökçede sürüyen çocukluktan anılırlar
Buhranlar sökün eden haldeler…
Yorgunum diyen yardım et yığılmalar
Yılgunım diyen çaresizliği sızlanışlar
Maddeyi çürüyen maneviyat tükenişler
Buhranlar ölüm yorarlar…
Aralık 2007
Sevinç KavukKayıt Tarihi : 22.12.2007 02:19:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (2)