Buhran Şiiri - Yasin Tanık

Yitip giden canlar gördüm hazanın ilk deminde
talaş olmuş düşler gördüm beynimin derin dibinde
tadına doyamadığım bir sevincim olmadı hiç benim
gören kulaklarım,susan gözlerim,yürüyen ellerim oldu da
ardına dert kondurmadığım gülüşlerim hiç olmadı
temelsiz binalar kurdum kalbime çoğu zaman
susuz küvetlerde yıkadım ruhumu
gitmek isteğimde ardımdan dur diyen bir sevgilim olmadı hiç benim
ne zaman karanlık çökse doğum gününe yas tuttu beynim
hep istedim
düşlerimi yorgun yastığıma iğneledim
hazanlarım vardı benim
işlevini unutmuş uzuvlarım vardı
şu cihana meydan okuyan beynim
belki bir milyon yaşına vardı...