Buharkent Sevdası Şiiri - Nihat Malkoç

Ey şehirler güzeli, Ege'nin incisisin
Muhabbet ocağısın, gönlün birincisisin
Cennetten bir köşesin, diyarısın incirin
Zümrüt ü anka'sın sen, şiarısın incirin
Kalpten nazar eyleyen, gül yüzlü yâr gibisin
Karakış ortasında sanki bahar gibisin
Nice medeniyetler toprağında kuruldu
İşgalci düşmanların hesapları soruldu
Yarınların aydınlık, ey şehir gözün aydın! ...
Dolunay misalisin, gece de yüzün aydın

Üstüne Babadağ'dan her sabah güneş doğar
Aydın'dan doğan güneş, karanlıkları boğar
Helâlden kazanılmış ekmeğin, aşın vardır
Altına değişilmez, toprağın taşın vardır
Bahar gibidir yüzün, anne gibi sıcaksın
Dudaklarda tebessüm, açılmış bir kucaksın
Bir adın Buharkent'tir, ötekisi bahar kent
Yusuflara Züleyha, Mecnûn'a özge yâr kent
Toprağıma kök salan asil çınar gibisin
Yürekleri sulayan duru pınar gibisin

Ey şanlı Çubukdağı biz yokken de sen vardın
Hasretten köz köz olmuş yaraları sen sardın
Dik duracağım diye incire yemin ettin
Tasalı yürekleri ahdinle emin ettin
Menderes vadisinde bereketli topraksın
Sert rüzgarlara karşı direnen bir yapraksın
Ey huzurun diyarı, candan öte cansın sen!
Zifiri karanlığı aydınlatan tansın sen
Hak nazardan korusun, şiş batsın kem gözlere
Mevla'nın armağanı, bir lütufsun bizlere

Ey efsunkâr sevgili, çözülmeyen büyüsün!
Ege'nin gülen yüzü, ilelebet büyüsün
Hasretin ateşinde intizarın korusun
Muammasın besbelli, cevapsız bir sorusun
Ekmek gibi, su gibi; candan aziz diyarsın
Efecedir duruşun, yüreğinle duyarsın
Buharkent geceleyin gökte hilâl gibidir
Tadı damaktan gitmez, inciri bal gibidir
Halkınla et ve tırnak, bahtiyarsın Buharkent! ...
Barış güvercinisin, hoş diyarsın Buharkent! ...