Bu sokaklara ne ara vardım
Bilmem bilir misin gözlerinde hep ben vardım
Aradım... Aradım ama bulamadım
Özdemir Asaf okudum
Ve mısralarında dolanırken seni aradım
Bir şiir yazdım içine senden bir parça koydum
Aslında dramatize etmenin hiç lüzümu yok bu Hayatı
Camlar var dışarı bakalım diye
Aynalar var kaçamayalım diye
Kapılar var çıkamayalım diye
Ve duvarlarla örmüşler geçemeyelim diye
Aslında elinden tutup çıkarsım geliyor seni camdan
Güne batar güller
Açarsa Doğumun peşini
Kim bilir hayatın değişimini
Her biri birbirinden güzel
Bir birinden kötü değimleri
Aşk mısralarıyla delinen bu gecelerin
Bir gün dönerse yüzüm güneşe
Ve açarsa güller
Bir tebessüm ile seni anımsarım
Ötüşürse ağaçtaki bülbüller
Sesinden dinlediğim şarkıları hatırlarım
Gecenin karanlığında
Üstüme düşen bulut
Yağmur olup yağsada
Islanıversem
Sabah doğan güneş açan çiceği selamleyıversede
Güne gülerek başlasam
Şimşekler yırtarken gökyüzünü
Elbet korkacak serçeler
Düşen her yağmur tanesinde filizlenecek çicekler
Ölen her yaprak toprağa kavuşacak
Bir aşığın defteri elbet sevgiliye ulaşacak
O vakit aşık bağıracak aşkını
Bir gemi kalkar kalbimin limanından
Seyahat eder meçhule doğru
Bir kuş misali aklım uçar başımdan
Göç eder bir meçhule doğru
Ben bir beşerim korkarım meçhulden
Koşarım meçhule doğru
Öylesine etkiliyorsunki beni kayboluyorum
Şiirlerimin içinde seni arıyorum
Kelimelerin arkasındaki gerçeklerin ardında kayboluyorum
Kağıdım kalemimi bulamıyor bir türlü
Kavuşamıyorlar
Aralarına bir tutam sen kaçışmışsın
Esiyor rüzgar
Dönüyor rüzgar gülleri
Yine bir bahar sabahı
Ötüyor kuşlar
Güne gülerek başlıyor çiçekler
Hafiften vuruyor güneş
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!