Giymişsin üstüne ateşten gömlek
Söndüremez kimse gayrı bu harı
Nafile çırpınma tutuşmuş çömlek
Yel vurdukça göğü alır buhar'ı
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
© Copyright Antoloji.Com 2016. Bu sayfada yer alan bilgilerin her hakkı, aksi ayrıca belirtilmediği sürece Antoloji.Com'a aittir. Sitemizde yer alan şiirlerin telif hakları şairlerin kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Sitemiz hiç bir şekilde kâr amacı gütmemektedir ve sitemizde yer alan tüm materyaller yalnızca bilgilendirme ve eğitim amacıyla sunulmaktadır.
Her nedense bu şiir bana Yozgat’ın meşhur testi kebabını hatırlattı. Yaz, kış fark etmez, her zaman Çamlığında ağız tadıyla yenilir, testi kebabı.
Testinin içi gerekli malzemelerle doldurulup ağzı hamurla kapatıldıktan sonra ateşin içine konulur. Sonra da etrafına közler yerleştirilir ve ağır ağır pişmesi sağlanır. En sonunda da testi, erbabınca kırılır ve afiyetle yenilir.
Kebap olmak için ateş giymeli.
Nefis ve nefes bu yolda kararlıysa, dönüş olmaz.
Testini ağzındaki hamur serçe parmağıyla ufacık delinir ki, buharı patlatmasın. Gerek pişerken, gerekse piştikten sonraki buharının yaydığı koku… “Öf be!” dedirtir insana. Kokusu Çamlığa yayılır. Canı çekmeyen kalmaz…
O muhteşem koku sarmışsa göğü, gönül o kukudan uzak duramaz…
Güzel bir cinas şiiri olmuş, değerli Bülent Bey kardeşim.
Kalemine sağlık.
Sağlıcakla…
“GERÇEK DOSTLAR BİRLİĞİ”
TÜM YORUMLAR (1)