Koskoca bir çelişki şu hayat,
Hüzün makamı çalarken bir keman şehrin kaldırımlarında
Radyoda en neşeli şarkılar...
Yahut kaybetmiş bir adama anlatılan
Zafer hikayeleri gibi
Ah ömrüm, geçtiğimiz bütün duraklar yalanmış oysa
O duraklarda düşlerine giden otobüsü bekleyen
İstanbul bakışlı kızların parıldayan gözleri yalanmış
Bütün buluşmaları erteliyor şimdi hayat
Ağaçlar her zamankinden erken döküyor yapraklarını
Yıllardır görmediğin bir dostun ölüm haberine çaldığı zaman telefonlar...
Kızmayın bana dostlarım
Ne yüzünüzü unuttum hiçbirinizin
Ne silindi kulaklarımdan dost sesiniz bir an olsun
Kızmayın ne olursunuz,
Bugünlerde hayat
Kendi acılarımın yasını tutacak kadar bile
Bırakmıyor kendimi bana...
2006
www.melihcoskun.com
www.blogcu.com/melihcoskun
Melih Coşkun
Kayıt Tarihi : 20.11.2006 00:43:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!